Korzystając często z Windows PowerShell, przyzwyczajamy się do pewnych jego cech: polecenia i ich parametry są uzupełniane za pomocą tabulatora, pomoc oferuje nam nie tylko opis składni, ale dokładną charakterystykę poszczególnych parametrów oraz gotowe przykłady użycia aktualnej komendy. I najważniejsze chyba – na wyjściu uzyskujemy obiekty, które można łatwo sortować, filtrować i eksportować.

Wystarczy opakować je w odpowiednią funkcję, dopisać stosowną pomoc i zadbać, by na wyjściu pojawiały się rozbudowane obiekty, a nie zwykły tekst.

W artykule tym spróbujemy przedstawić proces tworzenia modułu, składającego się z funkcji korzystających z drugiego, nieco łatwiejszego do zaimplementowania rozwiązania. Postaramy się opakować niektóre z narzędzi dostępnych w systemie Windows tak, by z punktu widzenia użytkownika przestały się one różnić od zwykłych poleceń PowerShella. Tak jak wspomnieliśmy – konieczne będzie zadbania zarówno o odpowiednio skonstruowane wejście: łatwe do zinterpretowania parametry poleceń, czasem ograniczone odpowiednio wartości argumentów. Konieczne też będzie odpowiednie przetłumaczenie wejścia na składnię opakowywanego polecenia. Na koniec zaś będziemy musieli przekształcić uzyskiwany na wyjściu tekst w obiekty, które dalej będziemy mogli przetwarzać: sortować, filtrować, eksportować.