Na przestrzeni ostatnich dwóch lat Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (TSUE) kilkakrotnie zajmował się zależnością występującą pomiędzy linkowaniem a możliwością naruszenia praw autorskich. Dotychczas w swoich orzeczeniach TSUE przyjmuje konsekwentną linię orzeczniczą, zgodnie z którą umieszczenie linku do ogólnie dostępnego w internecie utworu nie stanowi naruszenia praw autorskich.

W świetle orzecznictwa z naruszeniem praw autorskich możemy mieć do czynienia jedynie wówczas, gdy link umożliwia użytkownikom strony, na której się znajduje, obejście ograniczeń zastosowanych przez stronę, na której umieszczono chroniony utwór, w celu ograniczenia dostępu publiczności. Obecnie wątpliwości budzi kwestia, czy powyższe stanowisko będzie również aktualne w sytuacji, kiedy link odsyła do utworów udostępnionych bez zezwolenia podmiotów prawa autorskiego.

Trudno wyobrazić sobie działanie sieci internet bez powszechnie dziś wykorzystywanych hiperłączy pomiędzy stronami internetowymi. Niewykluczone również, że w przypadku niestosowania hiperłączy niektóre strony nigdy nie zostałyby przez szersze rzesze użytkowników internetu odwiedzone, a z pewnością ich odkrycie byłoby znacząco utrudnione. Trudno polemizować z zasadnością linkowania treści w sieci, zwłaszcza że wydaje się ono najprostszą i najszybszą formą wymiany informacji. Powszechność linkowania nie wyłącza jednak konieczności rozważenia jego prawnych aspektów, w tym w szczególności w kontekście ochrony praw autorskich.

> TECHNICZNE ASPEKTY LINKOWANIA

Rozważania należy rozpocząć od zidentyfikowania sytuacji, w których mamy do czynienia z linkowaniem. W praktyce możemy spotkać się z dwoma technicznymi możliwościami – z odnośnikami odsyłającymi oraz osadzającymi. W przypadku linków odsyłających użytkownik dopiero po kliknięciu zazwyczaj w tekst lub grafikę umieszczoną na stronie odsyłającej jest przekierowywany na stronę docelową. Do tej kategorii należy zaliczyć linkowanie w rozumieniu tradycyjnym, zgodnie z którym: „linking jest funkcją polegającą na bezpośrednim odsyłaniu do określonych miejsc w sieci. Odsyłacze (linki) umieszczane są na stronach WWW jako wyróżniony tekst lub rysunek, ukrywający adres URL do innych stron lub do podstrony w ramach tej samej witryny. Skorzystanie z odesłania (kliknięcie) powoduje opuszczenie przeglądanej strony i połączenie ze stroną docelową” („Prawo Internetu”, red. Paweł Podrecki, LexisNexis 2007, LEX) oraz tzw. deep linki przekierowujące bezpośrednio do podstrony danej witryny, z pominięciem nawigacji strony głównej.

PRAWO DO PUBLICZNEGO UDOSTĘPNIANIA UTWORÓW

Dyrektywa 2001/29/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 22.05.2001 r. w sprawie harmonizacji niektórych aspektów praw autorskich i pokrewnych w społeczeństwie informacyjnym

Art. 3. Prawo do publicznego udostępniania utworów i prawo podawania do publicznej wiadomości innych przedmiotów objętych ochroną.
1. Państwa Członkowskie powinny zapewnić autorom wyłączne prawo do zezwalania lub zabraniania na jakiekolwiek publiczne udostępnianie ich utworów, drogą przewodową lub bezprzewodową, włączając podawanie do publicznej wiadomości ich utworów w taki sposób, że osoby postronne mają do nich dostęp w wybranym przez siebie miejscu i czasie.