Mimo swoich wad i niedociągnięć bitcoin wciąż jest najpopularniejszą kryptowalutą wśród cyfrowych aktywów. Przez ograniczoną prędkość, mały TPS, duże koszty transakcji, trudny do osiągnięcia konsensus nie nadaje się do przeprowadzania transakcji lub wykorzystania w mikropłatnościach. Szybkim, praktycznie bezpłatnym cyfrowym aktywem jest IOTA, która ma szansę stać się blockchainem 3.0.

Obecne scentralizowane systemy nie są wystarczająco skalowalne, aby skutecznie wspierać miliony mikrotransakcji na sekundę, umożliwić większą automatyzację w dynamicznych procesach fabrycznych i zautomatyzowane podejmowanie decyzji. Ponadto są podatne na wiele kwestii związanych z bezpieczeństwem i prywatnością – te problemy ograniczały wdrożenie IoT. Pojawienie się DLT i ograniczenia projektowe systemów blockchain dla niektórych typów aplikacji doprowadziły do rozwoju alternatywnych kryptowalut dla różnych celów. Zdecentralizowany system może zapewnić prywatność i skalowalność, bez konieczności polegania na centralnym organie lub konkretnym sprzęcie. W tym kontekście technologie rozproszonego rejestru (DLT) mogą być istotnym ułatwieniem we wdrażaniu gospodarki IoT.

DLT dla IoT

Projekt IOTA został stworzony przez Siergieja Popova, Siergieja Ivancheglo, Davida Sønstebø i swoimi korzeniami sięga 2015 r. Później do zespołu dołączył Dominik Schiener, który do dziś pełni funkcję szefa zespołu projektowego (wraz z Sønstebø).

IOTA jest technologią rozproszonego rejestru umożliwiającą komputerom w sieci przesyłanie między sobą niezmiennych danych i wartości, która ma na celu poprawę wydajności, zwiększenie produkcji i zapewnienie integralności danych w gospodarce M2M (ang. machine to machine). W ekonomii M2M każdy komputer może przesyłać dane i wartość do innych maszyn bez interwencji człowieka. Jednostką rozliczeniową w sieci IOTA jest kryptowaluta o tej samej nazwie. Kryptowaluta powstała jako technologia integralności danych i urządzeń przemysłowych dla Internetu Rzeczy. Ponadto w obszarze zainteresowania znajdują się mikrokontrolery, czujniki, inteligentne miasta, systemy adaptacyjne. Krótko mówiąc, IOTA celuje w bycie kręgosłupem Internetu Rzeczy.

Rozwój technologii IOTA jest zasadniczo związany z dwoma czynnikami: wzrostem połączonych urządzeń i blockchainem. Z założenia łańcuch bloków to rodzaj Distributed Ledger Technology (DLT), gdzie zmiany w rejestrze są odzwierciedlone we wszystkich komputerach w sieci. Dokładniej mówiąc, poprzez mechanizm konsensusu informacja jest replikowana i nie może być zmieniona przez użytkownika lub grupę użytkowników. Obecnie blockchainy stoją przed wyzwaniami bycia zdecentralizowanymi, bezpiecznymi i skalowalnymi w tym samym czasie. Niestety systemy blockchain mogą mieć tylko dwie z tych trzech właściwości, co znane jest jako problem Trilemma Scalability. Ważne kwestie projektowe w dzisiejszych systemach blockchainowych, takie jak obecność opłat, wysoki czas przetwarzania i brak skalowalności, nie pasują dobrze do scenariusza heterogenicznych urządzeń, takich jak te wynikające z nowej gospodarki, która pojawiła się wraz z IoT. Aby umożliwić maszynom autonomiczny udział w życiu gospodarczym poprzez kupno i sprzedaż danych lub zasobów, istotne stało się stworzenie systemu, który zyskuje skalowalność wraz ze wzrostem liczby urządzeń połączonych w sieć. Sprzedaż danych lub zasobów wymaga również możliwości przesyłania bardzo małych transakcji. Kryptowaluty wykorzystujące łańcuchy bloków nie są w stanie rozwiązać tych problemów, a większość innych aktywnych kryptowalut korzysta właśnie z tego rodzaju DLT. W celu złagodzenia tych problemów IOTA stworzyła własny rodzaj technologii rozproszonego rejestru, który nazywa się Tangle.

[...]